سفره امنیت ما نتیجه ی از خودگذشتگی شهدا

میثم ریاحی

جوانان زیادی در مرزها جان خود را ازدست دادند، پدران ومادران زیادی داغدار فرزند یا فرزندانشان شدند، زنان بسیاری بیوه شدند و فرزندان زیادی پدر خود را از دست دادند تا امروز در سراسر ایران اسلامی مردم بر سر سفره امنیت بنشینند و بدون ترس، دغدغه و نگرانی در کنار خانواده شان باشند و از زندگی لذت ببرند. از شهدای دفاع مقدس گرفته تا شهدای امنیت و مدافع حرم و مرزبانان و ... که از حریم وطن پاسداری می کنند، همه و همه رفتند و از خود گذشتند تا پای هیچ اجنبی به این کشور باز نشود، پس باید قدرشان را بدانیم و یادشان را گرامی بداریم. بسیاری هستند که مظلومانه در مرزها هنگام مبارزه با اشرار و درگیری با تروریست ها به شهادت می رسند و خانواده شان برای همیشه داغدارشان می شوند اما حتی یکبار هم نامشان به گوش به ما نرسیده است، آن ها می روند و جاودانه می شوند تا ما بمانیم و زندگی کنیم البته زندگی که گاهی همراه با حسرت است، چرا که شهدا رفتند و ما ماندیم و در این ماندن آه حسرت می کشیم. اگرچه زنده نگه داشتن یاد ونام شهدا کمتر از شهادت نیست اما این کجا و آن کجا؟ خوش به حال شهدا و بد به حال آنان که عکس شهدا را می بینند و برعکس شهدا عمل می کنند. قدردانی از شهدا این است که راه شهدا را ادامه دهیم و پا روی خون شهدا این است که برعکس راه شهدا عمل کنیم و چه بسیارند افرادی که راهشان را از شهدا جدا کردند درحالی که می دانند عاقبت خوشی ندارند. هرگز کسی نباید فراموش کند که شهدا رفتند تا امنیت کامل حاکم بر کشور و ملت باشد اما امروز در نبود امنیت روح و روان، برای بسیاری از مردم به دلیل تحمل فشارهای اقتصادی و مشکلات مالی، روح مطهر شهدا ناراحت خواهد بود از اینکه فردی مسئولیت داشته باشد و به این مشکلات مردم بی تفاوت باشد و یا کاری از دستش برآید اما دریغ کند.